Lekcje w naszej klasie są bardzo ciekawe. Czasami odwiedzają nas zwierzęta. Tata Igi przyniósł prześlicznego chomika. Był w specjalnie przygotowanej klatce.  Miał tam to wszystko, co mu jest potrzebne do życia. Chyba  dobrze się u nas czuł, bo gdy  pani opowiadała nam, jak należy dbać o zwierzęta, żeby były szczęśliwe, stał na dwóch łapkach w rogu klatki  i grzecznie słuchał. To go na pewno bardzo interesowało. Tak jak nas.

Chomik syryjski

Ciało chomika syryjskiego jest walcowate, osiąga długość 15 – 18 cm i wagę 80 – 150 g. Ogon osiąga rozmiary 1,2 – 2 cm . Nogi ma krótkie, silne i przystosowane do długich biegów. Łapy są nieowłosione, przednie mają 4 wykształcone palce, kciuk jest zredukowany do małego wyrostka. Tylne łapy mają 5 palców i wyposażone są w zgrubienia na podeszwach ułatwiające wspinanie się. Chomiki posiadają krótkie nieowłosione ogony, swym kształtem zbliżone do ogona niedźwiedzia. Charakterystyczną cechą są torby policzkowe, służące przede wszystkim do gromadzenia i transportu pokarmu. Chomik może ich użyć także do przenoszenia młodych. Chomiki oznaczają terytorium za pomocą gruczołów zapachowych, u chomika syryjskiego położone są one na bokach ciała w pobliżu tylnych odnóży. Chomiki mają duże wypukłe oczy, charakterystyczne dla zwierząt aktywnych o zmierzchu i nocą. W dzień nie widzą zbyt ostro. Podczas poszukiwania pożywienia posługują się świetnym węchem, który służy im także do oceny jakości pokarmu. Chomiki mają bardzo dobry słuch. Słyszenie ułatwiają duże i dobrze rozwinięte małżowiny uszne, które podczas snu zwierzę kuli i przyciska, aby ciasno przylegały do głowy. Chomikowi w orientacji pomagają wibrysy – długie włosy czuciowe. Chomiki, jak wszystkie gryzonie, posiadają bezkorzeniowe, stale rosnące siekacze. Serce chomika wykonuje około 75 uderzeń na minutę, a temperatura jego ciała osiąga 36,3 – 37,5 °C. Może posiadać krótką, rzadziej długą sierść.

                       

Ubarwienie
Istnieje bardzo dużo odmian barwnych chomika syryjskiego: złota, zbliżona do naturalnej, beżowa, kremowa, biała, popielata, srebrna oraz srokata. Czarna prawie wymarła. Zdarzają się też chomiki albinotyczne, o białej sierści i czerwonych oczach. Chomiki odmiany angorskiej posiadają długie miękkie i gładkie włosy, a chomiki jedwabiste mają krótkowłose, lśniące futro.

Tryb życia
Chomiki aktywne są głównie nocą. Prowadzą bardzo aktywny tryb życia, przemierzają duże odległości w poszukiwaniu pokarmu. Chomiki syryjskie są typowymi samotnikami i należy je trzymać pojedynczo. Zwierzęta te biegają wolniej bardziej wydłużając tułów od innych gatunków. Gdy temperatura otoczenia spadnie poniżej 6 °C chomik zapada w stan hibernacji, jest to sen zimowy. Ale gdy temperatura wzrasta powyżej 37 – 38 °C zwierzę zapada w sen letni – nazywany estywacją. Chomiki na wolności wykopują nory z tunelami i komorami przeznaczonymi na legowisko, magazyn pokarmu (może zebrać nawet do 16 kg) oraz na "toaletę". Długość nory dochodzi do 2 metrów.

A teraz czas na drugiego naszego gościa, który był w naszej klasie.  Wszyscy lubimy pieski.   Maltańczyki są bardzo słodkie.

Maltańczyk - oddany towarzysz człowieka

Maltańczyki mają wspaniały charakter. Z pewnością nie jest to typ psa, który większość czasu spędza na kanapie. Jest energiczny i ruchliwy, ale nie potrzebuje bardzo aktywnych form ruchu. Z maltańczykiem lepiej wybrać się na spacer w miejsce, gdzie może eksplorować, niż na biegi. Psy tej rasy od zawsze towarzyszyły ludziom, dlatego bardzo przywiązują się do swoich opiekunów. Skutkuje to tym, że źle znoszą samotność. Psy rasy maltańczyk to psy o wrodzonej łagodności, ale również o radosnym usposobieniu. Szybką się uczą, co sprawia, że są świetnymi psami towarzyszącymi.

Olśniewająca, biała sierść

Cechą charakterystyczną maltańczyka jest lśniąca, śnieżnobiała sierść. Włos powinien być obfity, jednolity w dotyku i zupełnie prosty. Taka sierść to duma właściciela, ale również obowiązek. Maltańczyk wymaga regularnej, starannej pielęgnacji i odpowiedniej diety.

Imponująca długowieczność maltańczyka

Maltańczyki to psy długowieczne. Średnia długość życia to kilkanaście lat. Rasa ta kształtowała się na przestrzeni tysiącleci i selekcja naturalna umocniła jego genotyp. Dlatego psy tej rasy nie mają wielu chorób przypisanych do rasy. Słabym Puntem maltańczyków są zęby. Jak wszystkie psy ras małych, mają tendencję do odkładania kamienia nazębnego.